Bio-Cynk.Cena: 40,00 zł

 Biologiczna  rola  cynku  była  znana  już  pod  koniec  XIX wieku,  jakkolwiek  maścią  cynkową  posługiwano  się  już  5 000 lat temu.

Cynk jest drugim po żelazie najobficiej występującym pierwiastkiem śladowym (mikroelementem); szacuje się, że jego przeciętna zawartość w organizmie wynosi ok. 1,8 g.

Cynk (Zn⁺²) jest niezbędny dla prawidłowego funkcjonowania wszystkich komórek naszego organizmu. Jego znaczenie biologiczne jest bardziej skomplikowane aniżeli innych mikroelementów. Cynk jest kofaktorem licznych enzymów (dehydrogenazy mleczanowej, fosfotazy zasadowej, anhydrazy węglanowej i wielu innych), jest elementem zawartym w insulinie. Bierze udział w metabolizmie węglowodanów, rozkładzie alkoholu, syntezie kwasów nukleinowych. Jest konieczny dla zachowania płodności, zapobiega w znacznym stopniu powstawaniu wad wrodzonych. Jest jednym z czynników warunkujących wzrost organizmu, współdziała z witaminami B₆ i B₁₂. Cynk neutralizuje toksyczne działanie kadmu (Cd) i miedzi (Cu) w organizmie.

Cynk ma istotny wpływ na prawidłowe funkcjonowanie gruczołów płciowych, a zwłaszcza prostaty u mężczyzn, ważnego gruczołu usytuowanego wokół przejścia pęcherza w cewkę moczową. Sperma i gruczoł krokowy zawierają znaczne ilości cynku. W różnym niezależnych badaniach potwierdzono związek między prawidłowym poziomem cynku a stanem zdrowotnym prostaty. W jednym z badań stwierdzono, że obniżenie poziomu cynku o 35% w stosunku do normy powodowało powiększenie prostaty, ucisk na cewkę moczową i zablokowanie odpływu moczu; spadek stężenia o 48% wiązał się z powstaniem ostrego stanu zapalnego prostaty; a przy obniżeniu stężenia  o 66% zaobserwowano procesy powstawania raka prostaty. Za wieloletnie nieprawidłowe odżywianie się może przyjść zapłacić w starszym wieku wieloma cierpieniami.

Cynk wraz z witaminą B₆ zmniejsza wytwarzanie histaminy, dzięki czemu jest bardzo pomocny w zwalczaniu uczuleń. Działa też korzystnie w stanach nerwicowych i depresji, a nawet w niektórych rodzajach schizofrenii. Cynk przyspiesza gojenie się ran i leczy wrzody. Ze względu na udział w wytwarzaniu insuliny, stosowany jest w procesach wspomagających leczenie cukrzycy. Wykazano ponadto, że cynk zwiększa naturalne zdolności organizmu do obrony immunologicznej przed zakażeniami bakteryjnymi, pomaga utrzymać prawidłowy stan skóry i łagodzi przebieg łuszczycy, obniża poziom cholesterolu.

Deficyt cynku po raz pierwszy stwierdzono w 1961 r. u młodych mężczyzn w Iranie. U tych mężczyzn stwierdzono powiększenie wymiarów głowy, niski wzrost, obniżenie funkcji seksualnych. Udowodniono, że wszystkie te negatywne objawy są wynikiem niedostatecznej ilości cynku w pożywieniu i jego niepełne przyswajanie. Niedostateczne zaopatrzenie w ten mikroelement (cynk - Zn⁺²) na całym świecie grozi poważnymi konsekwencjami w profilaktyce ochrony zdrowia.

Niedobór cynku (Zn⁺²) powoduje: hipogonadyzm, zaburzenia wzrostu, upośledzenie gojenia się ran, zaburzenia czucia  smaku i węchu, kłopoty z prostatą, opóźnione dojrzewanie płciowe, nieregularne miesiączki, karłowatość, wady wrodzone, upośledzenia psychiczne, trudności w nauce, podatność na częste infekcje, złe gojenie się ran, miażdżyca i upośledzone krążenie krwi, brak apetytu, utrata smaku (zanik kubków smakowych), uczulenia, cukrzyca, trądzik, częste rozstępy skórne u kobiet w ciąży, odbarwienia skórne.

Cynk jest jedną z dwóch substancji, których niedobór może stymulować powstawanie epilepsji. Taki wniosek ze swoich badań i obserwacji przedstawił dr. Andre Barbeau na spotkaniu  Amerykańskiego Stowarzyszenia Nauk Neurologicznych. Dr. Barbeau leczył epilepsję w klinice w Montrealu, i zauważył związek pomiędzy niskim stężeniem cynku i jednego z aminokwasów (tauryny) w organizmach chorych a występowaniem epileksji. Badacze ci doszli do wniosku, że występowanie epilepsji ma ścisły związek z nieodpowiednim odżywianiem (braki cynku i tauryny).

Dr. C. Smith stwierdził zależność między poziomem cynku a uruchamianiem witaminy A z wątroby; jeśli brakuje cynku, to nawet podawanie dużych dawek witaminy A nie powoduje uzupełniania jej niedoboru. Nawet duże dawki witaminy A nie zdołają pomóc w leczeniu ciężkich oparzeń lub innych chorób spowodowanych niedoborem akseroftolu. Witamina A w przypadku niedoboru cynku nie może zostać uwolniona z wątroby i dotrzeć do skóry czy oczu (w przypadku kseroftalmii potocznie nazywanej kurzą ślepotą).

W czasopiśmie „Nature” dr D. Korant ogłosił wyniki swoich badań i doświadczeń nad wpływem cynku na przeziębienia. Najpierw w warunkach laboratoryjnych, a później na ochotnikach badał wpływ 10 makro i mikroelementów na wirusy, powodujące przeziębienia. Z 10 przebadanych znanych elementów tylko cynk wykazywał działanie antywirusowe i antytoksyczne w komórkach. Dr D. Korant podejrzewa, że podobne działanie blokujące wykazuje cynk również w stosunku do innych wirusów. Cynk i witamina C zostały uznane za cudowne środki przeciwko katarom i zakażeniom wirusowym.

Jednym z okresów w życiu człowieka, kiedy radykalnie wzmaga się zapotrzebowanie na cynk jest pierwsze 3 miesiące ciąży. Wówczas to rozwój łożyska wymaga większych zasobów mineralnych. Wtedy to właśnie kobieta często narzeka na zmiany w odczuwaniu zapachów lub smaku, spowodowane jest to niedoborem cynku w kubkach smakowych języka lub receptorach węchu.

Główni winowajcy utraty cynku w naszym organizmie to: papierosy, kawa i alkohol, także nadmierne pocenie powodują jego utratę. Niedobór cynku może być spowodowany także żywieniem pozajelitowym lub przez acrodermatitis enteropathica.

Cynk bierze udział w procesach syntezy zymogenów (proenzymów) i innych probiałek (np. prokolagenu, proinsuliny), odgrywa  ważną  rolę w syntezie i aktywizacji enzymów. Prawidłowe działanie ponad 20 enzymów zależy od właściwej ilości cynku. Cynk odgrywa rolę katalizatora, aktywuje enzym, bierze udział w procesie tworzenia jego struktury i uczestniczy bezpośrednio w procesie syntezy kwasu nukleinowego i rybonukleinowego (DNA i RNA), protein, jest nieodzowny w procesie podziału komórek, ich dorastania i odnowie.

Cynk odgrywa ogromną rolę w tworzeniu hormonów. Szczególne znaczenie ma dla nastolatków w okresie dojrzewania i szybkiego wzrostu organizmu. Jest bardzo cennym, jeśli nie najważniejszym elementem żywienia. Badania naukowe udowodniły, że cynk ma bezpośredni wpływ na tworzenie tkanki kalogenowej i szkieletu. Wykazano, że u dzieci cierpiących na deficyt cynku występuje niedostateczny rozwój, a przy wprowadzeniu tego elementu do żywienia, od razu dostrzegalny jest efekt leczniczy.

Cynk ma ogromne znaczenie dla normalnego funkcjonowania narządów płciowych i zachowania zdolności seksualnej na właściwym poziomie. W organizmie mężczyzny cynk znajduje się w spermie, dlatego jego brak może spowodować bezpłodność. Deficyt cynku u młodzieży w wieku szkolnym hamuje proces dojrzewania płciowego i obniża czynności funkcjonowania gruczołów płciowych.

Cynk jest również niezbędnym mikroelementem dla zachowania i poprawy wzroku. Zawartość cynku w oczach człowieka może osiągnąć poziom 21,8 μmol/g. W siatkówce oka jest go najwięcej, a jego brak powoduje pogorszenie wzroku, zdolności adaptacji oka do ciemności, powoduje krótkowzroczność.

Cynk ma wpływ na apetyt i odczucia smakowe. Skutkiem deficytu cynku jest zablokowanie prawidłowego działania kubków smakowych, a w konsekwencji brak apetytu.

Obecność cynku ma duże znaczenie w podniesieniu odporności immunologicznej organizmu i zmniejszeniu szybkości procesu starzenia się komórek.

W organizmie zdrowego człowieka zawartość cynku sięga 0,003% jego masy, tj. około 1,4 - 2,3 g.  Prawidłowe stężenie jonów cynku (Zn⁺²) w surowicy krwi wynosi: 7,65-22,95 μmol/l (50-150 μg/dl).

Najwięcej wagowo cynku znajduje się w skórze, włosach, krwi, kościach, wątrobie, mięśniach, nerkach, trzustce, prostacie i narządach wewnętrznych.

Dzienne zapotrzebowanie na jon cynku wynosi: niemowlęta - 5 mg; dzieci do 10 lat - 10 mg; mężczyźni - 15 mg; kobiety - 12 mg; kobiety ciężarne - 15 mg; kobiety karmiące piersią - 19 mg.

Średnio poziom stężenia cynku  należy  uzupełniać   dawką  10 - 20 mg. dziennie;  kobiety w ciąży  -  30 mg.; dzieci dorastające - 10 mg.; niemowlęta - 3,5 mg..

Najlepsze źródła cynku to: mięso, wątroba, jaja, ryby, kiełki pszenne, grzyby, drożdże piwne, ziarna dyni, żółtka jaj, rośliny strączkowe, gorczyca, żyto, jęczmień,  większość grzybów jadalnych, kakao, burak czerwony, kapusta, szpinak, pomidor, brzoskwinia, pomarańcze, nasiona słonecznika, otręby pszenne, mięso królików i kurcząt, orzechy, zioła, soki z surowych warzyw i owoców, produkty pszczele (propolis). Bardzo duże ilości cynku znajduje się w tkankach ostrygi, jego stężenie wynosi ok. 1 000 mg/kg. Znaczne ilości cynku występują w nasionach zbóż i jego produktach, jednak kwasy organiczne pochodzenia roślinnego uniemożliwiają przyswojenie go w takiej postaci w  jelicie cienkim. Przyswajanie cynku osłabiają zawarte w pokarmach roślinnych związki zwane fitynianami. Największe ich ilości występują w produktach zbożowych, strączkowych i orzechach. Kwas fitynowy tworzy sole, które w przewodzie pokarmowym tworzą trwałe połączenia  z wieloma składnikami mineralnymi, takimi jak: cynk, żelazo, wapń,  magnez, utrudniając ich przyswajalność przez organizm. Podobnie działają szczawiany, taniny i błonnik, występujące w produktach roślinnych. Znacznie łatwiej natomiast przyswajany jest cynk zawarty w produktach pochodzenia zwierzęcego.

Preparat „BIOCYNK” produkowany przez TIANSHI jest prawie w całości przyswajalny przez organizm.

„BIOCYNK” polecany jest w profilaktyce:

• Dowolne choroby skóry, nawet pochodzenia alergicznego. Preparat powoduje zwiększenie elastyczności działania kolagenu i tym samym zmniejsza szybkość procesów starzenia. Problemy z łamliwymi i rozdwajającymi się włosami.
• Leczenie i profilaktyka bezpłodności, impotencji u mężczyzn, zaburzeń czynności jajników u  kobiet.
• Choroby prostaty, zarówno leczenie jak i profilaktyka, szczególne od 35 roku życia.
• W celu utrzymania wysokiego stopnia odporności systemu immunologicznego.
• W leczeniu stanów  zapalnych  np.  grypy, przyjmując cynk w początkowym stadium choroby.
• Profilaktyka, a w połączeniu z innymi środkami w leczeniu cukrzycy; utrzymaniu poziomu cukru  na właściwym poziomie; obniżenie dawki przyjmowanej insuliny (udział cynku w syntezie insuliny)
• Zapobieganie komplikacjom ciążowym, poronieniom, zahamowaniom wzrostu i rozwoju płodu.
• Zaburzenia nerwowo - psychiczne, choroby neurologiczne, skleroza, ostre psychozy, depresje, trudności  z  zapamiętywaniem.
• W celu przyspieszenia gojenia się ran, także pooperacyjnych, skrócenie okresu rekonwalescencji po operacjach. Zaleca się przyjmowanie preparatów cynku przed zabiegami operacyjnymi (obniżenie stężenia jonów cynku wskutek odżywiania pozajelitowego).
• Gojenie się przewlekłych stanów wrzodowych, choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy, gojeniu się wrzodów u diabetyków; szybsze gojenie się poparzeń skóry.
• W chorobach siatkówki, leczeniu katarakty, utrzymaniu dobrego wzroku; pogorszenie stanu wzroku w związku z cukrzycą
• Dyzenteria, stany patologiczne grubego i cienkiego jelita, choroba  Krona.
• Dla osób z niedowagą, jako regulator procesów fermentacyjnych.
• W przypadkach leczenia alkoholizmu, ponieważ cynk wchodzi w skład enzymu, biorącego udział w metabolizmie alkoholu  etylowego. Nadmierne spożywany alkohol prowadzi do niedoboru cynku.
• W okresie klimakterium,  ustają  „uderzenia gorąca”
• Działania  osłonowe  na  nerki; sprawdza się w patologii nerek.
• Zapalne stany chorobowe stawów; zachowanie elastyczności stawów w okresie starczym.
• Profilaktyka i leczenie popromiennego uszkodzenia organizmu (właściwy poziom zabezpieczenia w minerały, także cynku stwarza konkurencję dla pierwiastków promieniotwórczych); zmniejszona absorpcja promieniowania przez zdrową tkankę

Przeciwwskazania: Nie stwierdzono

Opakowanie: 60 kapsułek,(1 kap. – g 0,27 g).

Sposób stosowania: między posiłkami, popijając szklanką ciepłej wody.

Dawkowanie: Dzieci  3 - 10 lat:  2 x 1 kapsułek  dziennie

Dorośli: do 2 kapsułek 2 x dziennie - wg. indywidualnego zapotrzebowania